« Blog

Angst voor de hel

Het bestaat. Soms sluimerend op de achtergrond, soms behoorlijk aan de oppervlakte. Niet voor niet is het pas verschenen boek ‘𝘩𝘦𝘵 𝘦𝘪𝘯𝘥𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘭’ van Reinier Sonneveld onderweg om een bestseller te worden. Iets wat in bepaalde kringen ook weer op weerstand stuit, want voor sommigen is 𝘦𝘦𝘯 𝘦𝘦𝘶𝘸𝘪𝘨𝘦 𝘩𝘦𝘭 𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘪𝘭𝘪𝘨 𝘩𝘶𝘪𝘴𝘫𝘦.

Ik ga hier niet te diep op dit boek in. Durf niet overal even stellig over te zijn. Ik ben mij heel bewust van het feit dat er veel aan Gods oordeel is waar ik niks van afweet en ik vermoed dat daar wel een reden voor is.

Wat ik wel onderschrijf uit eigen ervaring en in mijn coachpraktijk ook tegenkom, is hoe de eeuwige hel als heilig huisje een heel stevig onderdeel van een heel giftig religieus systeem is. Zo'n ongelofelijk weerzinwekkend beeld, dat het elke ruimte kan ontnemen om God te vinden als een liefdevolle, veilige God die te vertrouwen is. De angst kan zo hoog oplopen, dat dit de enige drijfveer is die overblijft om God te zoeken, terwijl angst en geloof juist helemaal niet samen gaan (1 Joh. 4:18).

Overigens zie ik mezelf best wel als een nuchtere realist. Bij mij is niet persé de wens de vader van de gedachte. Het feit dat ik iets niet leuk, niet prettig of weerzinwekkend vind, vind ik geen goede reden om te geloven dat iets dus ook niet  waar is. Belangrijker vind ik dat het hele beeld van ‘de eeuwige hel’ helemaal geen beeld is dat je terugvindt in de Bijbel. Ja, als je wil kan je best wat teksten uit hun verband rukken en aan elkaar plakken en zo het beeld creëren, maar dan nog; het staat er niet. De hel als een eeuwige plek van verdoemenis is een beeld gecreëerd door mensen, bedoelt om met angst als drijfveer andere mensen er toe te bewegen hetzelfde te gaan geloven als zij. Fanatieke zaaiers die het zaad niet kunnen laten rusten en proberen een ontkiemend plantje uit de grond omhoog te trekken tot volwassen plant. Jezus zelf zegt; Laat de zaaier lekker gaan slapen, het is de aarde die doet groeien (Mark 4:26-29).

Het beeld van de eeuwige hel werkt averechts. Maar belangrijker nog, het is fundamenteel in strijd met wat God in deze wereld doet, namelijk bevrijden van een eeuwige hel. Wanneer de mens in opstand komt tegen God, concludeert God dat de mens vanaf dat moment zelf gaat bepalen wat goed en kwaad is. En God weet welke gevolgen dat gaat hebben. De pleuris breekt uit.
Daarom, om die reden, zet Hij de mens de hof van Eden uit. Zodat zij niet langer zou kunnen eten van de boom die eeuwig leven geeft (Gen 3:22). Want stel, dat die boom in de macht van de mens zou vallen. De macht van de sterkste mens. Ik zweer je, we zouden de hel op aarde hebben en er was voor de eeuwigheid geen ontsnappen aan geweest. En God begrenst dat.

God stelt in Zijn woord eeuwig leven tegenover verloren gaan. Niet eeuwig genot tegenover eeuwige pijn.
Zo! Dat moest ik even kwijt.