« Blog

God zorgt (zegt deze angsthaas)

Er is een stem die ik al mijn hele leven ken, een stem die fluistert over tekort. Onveiligheid thuis en gebrek aan hechting aan een veilige basis om op terug te vallen deed mij opgroeien met een sterk verankerde angst voor te kort. Angst of ik wel in mijn eigen onderhoud kon voorzien. Niet vertrouwen dat iemand mij zou vangen als ik viel. Rond de geboorte van onze eerste en het verantwoordelijkheidsgevoel wat daarbij hoorde, leidde dit tot een stevige burn-out.

Ik ben niet meer zo. De stem is er nog wel, maar andere zijn krachtiger geworden. En ik kan beter kiezen waar ik naar luister.

In een eerdere blog deelde ik over mijn eerste sprong in het diepe met God. Er volgden er meer. Een baan opzeggen. De eerste keer een huurovereenkomst aangaan voor een werkruimte zonder dat er al duidelijk zicht was op welk inkomen ik mocht verwachten en soms was het financiële mogelijkheden niet aanpakken omdat het af zou leiden waar ik me voor geroepen wist.

Steeds was daar die mix tussen weten dat je het goede kiest én een diepe angst.

Ik dekte me ook in hoor. Niet te grote risico's in één keer, toch ergens ook vastigheid zoeken en van te voren noodoplossingen bedenken. Steeds liet ik een beetje los, kwam het goed en groeide ik een stukje in vertrouwen. Maar de grootste groei maakte ik door waar ik ongepland kwetsbaar was.

Eerst raakte ik onverwachts mijn werkplek kwijt en moest ik onder tijdsdruk opzoek naar een betaalbaar alternatief. Vlak daarna liep ik een complexe enkelbreuk op stond alles stil. Ondertussen zat mijn vrouw door longcovid al een tijd thuis. Teruggegaan naar 70% van haar inkomen en ernstig beperkt. En deze zelfstandig ondernemer kon in plaats van meer, minder bijdragen.

Toen gebeurde het. Onverwachte enveloppen met geld. Soms anoniem, soms van onbekenden. Spontane meer structurele financiële steun van mensen die dat gewoon op hun hart kregen. De gekste dingen hebben we mee gemaakt. God zorgt. God zorgt letterlijk voor dagelijks brood.

Karaktervorming werd het. Het oefenen in vertrouwen stellen op de God die zorgt, in plaats van een vast inkomen. De envelop van gisteren is snel vergeten en morgen komt hij niet op dezelfde manier. De ene keer was het spannender dan de andere keer. En eerlijk uitzoomend, écht spannend was het nooit. In mij wel, maar God heeft ons gezegend met zo’n sterk netwerk dat wij echt nooit hoeven te verdrinken. Maar écht leren vertrouwen is een ding. En dat leer je niet op je hoogte punt en niet alleen door een aaneenrijging van succes ervaringen.

Je moet hem voelen, je moet er doorheen.

Ik durf te zeggen God zorgt. Of beter: Deze, in potentie enorme angsthaas, heeft geleerd te zeggen; God zorgt.

Wat is jouw 'gevulde envelop'-moment geweest? Een moment waarop je onverwacht zorg ervaarde, precies toen je het nodig had?